mevsim = εποχή
Οι 4 εποχές στα Τουρκικά :
Mevsimler
ilkbahar ή bahar = άνοιξη
yaz = καλοκαίρι
sonbahar = φθινόπωρο
kış = χειμώνας
orman = δάσος
ödev = homework
sohbet = κουβέντα
sohbet etmek = κουβεντιάζω
uyanmak = ξυπνάω
kalkmak = σηκώνομαι
giyinmek = ντύνομαι
yalan = ψέμα
öğle yemeği = μεσημεριανό γεύμα
gelecek = επόμενος
çikolata = σοκολάτα
şu anda = αυτή τη στιγμή
iki gün sonra = δύο ημέρες μετά
sonra = μετά
önce = πριν
nerede oturuyorsun? = πού μένεις;
Üsküdar = Σκούταρι
merdiven = σκάλα
kafe = καφετέρια
koltuk = πολυθρόνα
yer = έδαφος, μέρος
Η Δοτική Πτώση δείχνει την κίνηση προς τόπο, ενώ η Τοπική Πτώση δείχνει την στάση σε τόπο. Έτσι, για την λέξη ev (σπίτι), έχουμε :
evde oturuyorum (τοπική πτώση) = κάθομαι (είμαι) στο σπίτι
eve gidiyorum (δοτική πτώση) = πηγαίνω προς το σπίτι
nereye = προς τα πού
Norveç = Νορβηγία
Arabistan = Σαουδική Αραβία
Tahran = Τεχεράνη
İspanya = Ισπανία
Fas = Μαρόκο
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΤΩΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
(Ad durum Ekleri)
ev = σπίτι
masa = τραπέζι
Η Γενική (-in hali) εκφράζει την κτήση (π.χ. του σπιτιού) και λαμβάνει μια από τις καταλήξεις -in/-ın/-ün/-un, ανάλογα πάντα με τον κανόνα της αρμονίας των φωνηέντων. Έτσι έχουμε :
evin = του σπιτιού
okulun = του σχολείου
perdenin = της κουρτίνας
Το γράμμα n χρησιμοποιείται όταν έχουμε δύο φωνήεντα συνεχόμενα, δηλ. στην Γενική δεν χρησιμοποιούμε το γνωστό μας γράμμα y.
Η Αιτιατική (-i hali) εκφράζει το αντικείμενο και λαμβάνει μια από τις καταλήξεις -i/-ı/-ü/-u, ανάλογα πάντα με τον κανόνα της αρμονίας των φωνηέντων. Έτσι έχουμε :
evi = το σπίτι
okulu = το σχολείο
perdeyi = την κουρτίνα
Βλέπουμε ότι στην Αιτιατική χρησιμοποιείται το γράμμα y όταν έχουμε δύο φωνήεντα συνεχόμενα.
Η Δοτική (-e hali) εκφράζει την κίνηση προς τόπο και λαμβάνει μια από τις καταλήξεις -e/-a, ανάλογα πάντα με τον κανόνα της αρμονίας των φωνηέντων. Έτσι έχουμε :
eve = προς το σπίτι
okula = προς το σχολείο
masaya = προς το τραπέζι
Η Τοπική (-de hali) εκφράζει την στάση σε τόπο και λαμβάνει μια από τις καταλήξεις –de/-da/-te/-ta, ανάλογα πάντα με τον κανόνα της αρμονίας των φωνηέντων και το αν το τελευταίο σύμφωνο της λέξης είναι «σκληρό». Έτσι έχουμε :
evde = στο σπίτι
masada = στο τραπέζι
Η Αφαιρετική (-den hali) εκφράζει την κίνηση από τόπο και λαμβάνει μια από τις καταλήξεις –den/-dan/-ten/-tan, ανάλογα πάντα με τον κανόνα της αρμονίας των φωνηέντων και το αν το τελευταίο σύμφωνο της λέξης είναι «σκληρό». Έτσι έχουμε :
evden = από το σπίτι
okuldan = από το σχολείο
masadan = από το τραπέζι
Για να σχηματίσουμε τον Πληθυντικό των Πτώσεων στην Τουρκική Γλώσσα, ισχύουν τα εξής :
Για να σχηματίσουμε την Ονομαστική, προσθέτουμε μια από τις καταλήξεις –lar/-ler, ανάλογα με τον κανόνα της αρμονίας των φωνηέντων
Για να σχηματίσουμε την Γενική, δημιουργούμε πρώτα τον πληθυντικό με τις καταλήξεις –lar/-ler και μετά προσθέτουμε την κατάλληλη κατάληξη της Γενικής :
ev (σπίτι) – evler (σπίτια) – evlerin (των σπιτιών)
Για να σχηματίσουμε την Αιτιατική, δημιουργούμε πρώτα τον πληθυντικό με τις καταλήξεις –lar/-ler και μετά προσθέτουμε την κατάλληλη κατάληξη της Αιτιατικής :
ev (σπίτι) – evler (σπίτια) – evleri (τα σπίτια)
Για να σχηματίσουμε την Δοτική, δημιουργούμε πρώτα τον πληθυντικό με τις καταλήξεις –lar/-ler και μετά προσθέτουμε την κατάλληλη κατάληξη της Δοτικής :
ev (σπίτι) – evler (σπίτια) – evlere (προς τα σπίτια)
okul (σχολείο) – okullar (σχολεία) – okullara (προς τα σχολεία)
Για να σχηματίσουμε την Τοπική, δημιουργούμε πρώτα τον πληθυντικό με τις καταλήξεις –lar/-ler και μετά προσθέτουμε την κατάλληλη κατάληξη της Τοπικής :
ev (σπίτι) – evler (σπίτια) – evlerde (στα σπίτια)
okul (σχολείο) – okullar (σχολεία) – okullarda (στα σχολεία)
Για να σχηματίσουμε την Αφαιρετική, δημιουργούμε πρώτα τον πληθυντικό με τις καταλήξεις –lar/-ler και μετά προσθέτουμε την κατάλληλη κατάληξη της Αφαιρετικής :
ev (σπίτι) – evler (σπίτια) – evlerden (από τα σπίτια)
ΟΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΠΤΩΣΕΙΣ
1 – Αποβολή (Düşme)
Η εξαίρεση αυτή αφορά τις δισύλλαβες λέξεις, αυτές που εκφράζουν ένα μέρος ή όργανο του σώματος καθώς και τις λέξεις αραβικής προέλευσης, οι οποίες στην δεύτερη συλλαβή τους έχουν ένα από τα τέσσερα φωνήεντα –i/-ı/-ü/-u και αν πάμε να προσθέσουμε ένα φωνήεν, δηλ. στις πτώσεις Γενική, Αιτιατική ή Δοτική, η λέξη αποβάλλει το παλιό της φωνήεν, δηλ. ένα από τα –i/-ı/-ü/-u :
ağzın = του στόματος (γενική) και όχι ağızın
ağzı = το στόμα (αιτιατική) και όχι ağızı
ağza = προς το στόμα (δοτική) και όχι ağıza
burun = μύτη
burnun = της μύτης (γενική)
burnu = τη μύτη (αιτιατική)
burna = προς τη μύτη (δοτική)
oğul = γιός (αραβική λέξη)
oğlun= του γιού (γενική)
oğlu = τον γιό (αιτιατική)
oğla = προς τον γιό (δοτική)
şehir = πόλη (αραβική λέξη)
şehrin = της πόλης (γενική)
şehri = την πόλη (αιτιατική)
şehre = προς την πόλη (δοτική)
2 – Μετατροπή (Değişme)
Ισχύει το αν η λέξη τελειώνει σ’ ένα από τα 4 «σκληρά» σύμφωνα (p, ç, t, k) και βρεθεί σε περιβάλλον φωνηέντων, τότε τα παραπάνω σύμφωνα μετατρέπονται σε «μαλακά», ως εξής :
Το p γίνεται b
Το ç γίνεται c
Το t γίνεται d
Το k γίνεται ğ και σπανιότερα g
sebep = αιτία
sebebin = της αιτίας (γενική) και όχι sebepin
sebebi = την αιτία (αιτιατική)
sebebe = προς την αιτία (δοτική)
ağaç = δέντρο
armut = αχλάδι
armudun = του αχλαδιού (γενική) και όχι armutun
sokak = δρόμος
Για να μετατραπεί το k σε g και όχι σε ğ, θα πρέπει πριν από το k να υπάρχει το γράμμα –n ή η λέξη να τελειώνει σε –nk :
renk = χρώμα
rengin = του χρώματος (γενική) και όχι renkin
Εξαίρεση στην παραπάνω εξαίρεση, δηλαδή οι λέξεις που δεν επηρεάζονται από την εξαίρεση, είναι οι μονοσύλλαβες λέξεις και οι λέξεις δάνεια της Τουρκικής γλώσσας :
top = μπάλα
topun = της μπάλας (γενική)
bilet = εισιτήριο
biletin = του εισιτηρίου (γενική)
Ακολουθεί λεξιλόγιο :
doğru = σωστός / προς / ευθεία
yanlış = λάθος
avukat = δικηγόρος
dinleme = ακουστικό
ofis = γραφείο
göz doktoru = οφθαλμίατρος
Hukuk Fakülte = Νομική Σχολή
akraba = συγγενής
akrabalar = συγγενείς
ben kimim? = εγώ ποιος είμαι;
aile = οικογένεια
geziyor (gezmek) = κάνω βόλτα, περιηγούμαι
olmak = γίνομαι, υπάρχω, είμαι
istemek = θέλω, ζητάω
diplomat = διπλωμάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου