bunlar ne? = τι είναι
αυτά;
bunlar = αυτά είναι
onlar ne? = τι είναι
εκείνα;
onlar = εκείνα είναι
şunlar ne? = τι
είναι εκείνα; (για σχετικά κοντά)
şunlar = εκείνα
είναι (για σχετικά κοντά)
Μετά από τα γράμματα u, s και o,
προστίθεται το γράμμα n για λόγους ευφωνίας.
bunlar kim? = αυτοί
ποιοι είναι;
bunlar = αυτοί είναι
onlar kim? = εκείνοι ποιοι είναι;
onlar = εκείνοι είναι
şunlar kim? = εκείνοι
ποιοι είναι; (για σχετικά κοντά)
şunlar = εκείνοι
είναι (για σχετικά κοντά)
Υπάρχουν λίγες τουρκικές λέξεις,
συνήθως αυτές που είναι δάνεια από άλλες γλώσσες, που δεν τηρούν τον κανόνα της
φωνητικής αρμονίας για τον σχηματισμό του πληθυντικού ή και σε άλλους κανόνες, όπως
:
harf – πληθυντικός harfler (γράμμα)
saat – πληθυντικός saatler (ώρα, ρολόι)
hayal – πληθυντικός hayaller (όνειρο, φαντασία)
meşgul – πληθυντικός meşguller (απασχολημένος)
alkol – alkollü (αλκοολούχος)
Όταν κάνουμε ερωτήσεις ισχύει ο
κανόνας της αρμονίας των φωνηέντων και έτσι αν η λέξη τελειώνει σε a
ή ı προστίθεται το mı, ενώ αν τελειώνει σε e ή i
προστίθεται το mi, αν τελειώνει σε o ή u προστίθεται το mu και τέλος αν τελειώνει σε ö ή ü προστίθεται το mü.
o çiçek mi? = είναι εκείνο λουλούδι; evet,
o çiçek
Η λέξη var χρησιμοποιείται
για να αποδώσει την έννοια του υπάρχει
και έχω και παραμένει αμετάβλητη. Για
το δεν υπάρχει και δεν έχω, χρησιμοποιείται το yok.
masada ne var? = τι υπάρχει στο τραπέζι;
masada çiçek var = στο τραπέζι υπάρχει λουλούδι
bahçede ne var? = τι
υπάρχει στον κήπο;
bahçede köpek var = στον
κήπο υπάρχει σκύλος
okulda kimler
var? = ποιοι είναι στο σχολείο;
okulda öğrenciler = στο σχολείο
είναι μαθητές
odada kimler
var? = ποιοι είναι στο δωμάτιο;
odada doktor
ve hasta var = στο δωμάτιο είναι ο γιατρός
και ο ασθενής
caddede neler var? = τι πράγματα υπάρχουν στον
δρόμο;
masada ne yok? = τι δεν υπάρχει στο τραπέζι;
Το da είναι τοπική πτώση, δηλώνει στάση σε τόπο και μπορεί
να γίνει de σύμφωνα με τον κανόνα της φωνητικής αρμονίας. Δηλαδή,
αν η λέξη τελειώνει σ’ ένα από τα χοντρά φωνήεντα a, ı,
o, u χρησιμοποιούμε
το da ενώ αν η λέξη τελειώνει σ’ ένα από τα λεπτά φωνήεντα e, i, ö, ü χρησιμοποιούμε το de. Μετά από κύρια ονόματα ή τοπωνύμια χρησιμοποιούμε
απόστροφο (‘).
lokatif eki (da hali) =
κατάληξη τοπικής πτώσης
evde = στο σπίτι
evde ne var? = τι υπάρχει στο σπίτι;
arabada = στο αυτοκίνητο
okulda = στο σχολείο
caddede araba yok = στον δρόμο δεν υπάρχουν
αυτοκίνητα
masada kitap
var = στο τραπέζι υπάρχει βιβλίο
Ankara’da deniz yok = στην
Άγκυρα δεν υπάρχει θάλασσα
İzmir’de deniz var = στην Σμύρνη υπάρχει θάλασσα
İstanbul’da parklar var = στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν πάρκα
Αν η λέξη τελειώνει σ’ ένα από τα
παρακάτω σκληρά σύμφωνα f, s, t, k, ç, ş, h και p, τότε για να δηλώσουμε στάση σε τόπο χρησιμοποιούμε
τις καταλήξεις ta και te ανάλογα
με το τελευταίο φωνήεν, αν είναι δηλαδή χοντρό ή λεπτό.
dolapta = στο νουλάπι
sokakta = στον δρόμο
maçta = στον αγώνα
tabakta makarna var = στο πιάτο υπάρχει
μακαρονάδα
mutfakta masa var = στην κουζίνα υπάρχει τραπέζι
gömlekte
leke var = στο
πουκάμισο υπάρχει λεκές
çocukte kitap var = το παιδί έχει βιβλίο
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
lütfen = παρακαλώ
soru = ερώτηση
cevap = απάντηση
ne demek? = τι
σημαίνει;
buyurun = ορίστε
sonra = μετά, έπειτα
yavaş = σιγά
bardak = ποτήρι
ağaç = δένδρο
çatal = πηρούνι
köpek = σκύλος
telefon = τηλέφωνο
ceptelefon = κινητό τηλέφωνο
futbolcu = ποδοσφαιριστής
basketbolcu = μπασκεμπολίστας
manken = μανεκέν
öğrenci = μαθητής
öğretmen = καθηγητής
öğretim = εκπαίδευση
hoca = δάσκαλος
hocam = δάσκαλέ μου
meyve = φρούτο
sebze = λαχανικό
sayfa = σελίδα
harf = γράμμα
saat = ώρα, ρολόι
hayal = όνειρο
meşgul (μεσγκιούλ) = απασχολημένος
alkol = αλκοόλ
iyi yolculuklar = καλό ταξίδι
tebrikler = συγχαρητήρια
hafta = εβδομάδα
iyi haftalar = καλή εβδομάδα
ay = μήνας
iyi aylar = καλό μήνα
anna vatan = μητέρα πατρίδα
annemler = στους δικούς μου
babamlar = στους δικούς μου
amca = θείος από τον πατέρα
amcalar = στον θείο μου
ev = σπίτι
peynir = τυρί
kutu = κουτί
göz = μάτι
gül = τριαντάφυλλο, gülbahçe
bisiklet = ποδήλατο
çiçek = λουλούδι
demlik = τσαγιέρα
elma = μήλο
gemi = πλοίο
otobüs = λεωφορείο
dolmuş = μικρό λεωφορείο
keman = βιολί
jilet = ξυραφάκι
hasta = ασθενής
hastane = νοσοκομείο
apartman = πολυκατοικία
sinema = κινηματογράφος
üniversite = πανεπιστήμιο
müze = μουσείο
fabrika = εργοστάσιο
cami = τζαμί
kilise = εκκλησία
sokak = δρόμος, σοκάκι
yol = οδός
cadde = λεωφόρος, μεγάλος δρόμος
bulvar = λεωφόρος
otoyol = αυτοκινητόδρομος
liman = λιμάνι
deniz = θάλασσα
iskele = αποβάθρα
hava = αέρας / καιρός
tren = τρένο
istasyon = σταθμός
tren istasyonu = σταθμός τρένου
kamyon = φορτηγό
oda = δωμάτιο
doktor = γιατρός
ve = και
tabak = πιάτο
yemek = φαγητό / τρώω
makarna = μακαρονάδα
vokal = φωνήεν
konsonant = σύμφωνο
uyumu = αρμονία
vokal uyumu = αρμονία φωνηέντων
konsonant uyumu = αρμονία συμφώνων
maç = αγώνας
boşluk = κενό
ek = κατάληξη
göl = λίμνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου